Ηλιακό σύστημα

Τα ηλιακά συστήματα αποτελούνται από πλανήτες, δορυφόρους, αστεροειδείς, κομήτες, αέρια, σκόνες και άλλα σωματίδια που περιφέρονται γύρω από ένα ή περισσότερα άστρα, που ονομάζονται ήλιοι. Το δικό μας ηλιακό σύστημα δεν είναι το μόνο μέσα στο Γαλαξία μας.

Οι αρχαίοι ακόμα αστρονόμοι είχαν παρατηρήσει και μελετήσει πλανήτες (περιπλανώμενους δηλαδή αστέρες στον ουράνιο θόλο) και αστέρια (απλανείς αστέρες, δηλαδή αστέρια που θεωρούνται ακίνητα στον ουράνιο θόλο). Οι πλανήτες που μπορούμε να διακρίνουμε με γυμνό μάτι βρίσκονται στη γειτονιά του ήλιου μας, ανήκουν δηλαδή στο ηλιακό μας σύστημα. Δεν έχουν την απαιτούμενη μάζα για έναρξη θερμοπυρηνικών αντιδράσεων, όπως συμβαίνει με τα αστέρια και έτσι δεν έχουν την ικανότητα να εκπέμπουν ακτινοβολία - φως. Φαίνονται όμως στον βραδινό ουρανό λόγω της αντανάκλασης επάνω τους του ηλιακού φωτός. Είναι δηλαδή ετερόφωτα σώματα, σε αντίθεση με τα άστρα που είναι αυτόφωτα σώματα.

Σήμερα γνωρίζουμε ότι το ηλιακό ή πλανητικό μας σύστημα αποτελείται βασικά από τον Ήλιο, που συγκεντρώνει το 99,8% της όλης μάζας του και από οκτώ πλανήτες που συγκεντρώνουν το υπόλοιπο 0,13%. Αυτοί κατά σειράς απόστασης από τον Ήλιο είναι:

Ο Πλούτωνας, που ανακαλύφθηκε το 1930, έπαψε από το 2006 να θεωρείται επισήμως πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος.

Οι πλανήτες περιστρέφονται σε ελλειπτικές τροχιές γύρω από τον Ήλιο μας. Οι τέσσερις πρώτοι (Ερμής, Αφροδίτη, Γη και Άρης) ονομάζονται «γήινοι» ή «εσωτερικοί» πλανήτες, γιατί έχουν παρόμοια σύσταση και μορφολογία με τη Γη (μικρές σχετικά διαστάσεις, στερεή επιφάνεια με βραχώδη υφή και συμπαγή πυρήνα), ενώ οι υπόλοιποι (Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας) ονομάζονται «Αέριοι» πλανήτες ή «Γίγαντες αερίων» ή «εξωτερικοί» πλανήτες, επειδή είναι τεράστιες αέριες σφαίρες αποτελούμενες κυρίως από υδρογόνο, ενώ όλοι έχουν έναν ή περισσότερους δακτυλίους, οι εντυπωσιακότεροι των οποίων είναι οι Δακτύλιοι του Κρόνου.

Οι πλανήτες όμως δεν είναι τα μοναδικά μέλη αυτής της οικογένειας. Σ’ αυτήν περιλαμβάνονται: